23 sene önce, bir Türk Kalesi daha düÅŸtü. (24 Temmuz 1995)

Sadık Ahmet, bir düÄŸüne giderken Gümülcine-Ä°skeçe karayolunda Susur Köyü yakınlarında bir trafik kazasında öldü. Ölmedi ÅžEHÄ°T Oldu.

Gencecik, hayatının baharında ve her anı Türklük Mücadelesi ile geçmiÅŸ Sadık Ahmet,

Medeni ve Demokrat Yunanlıların bütün saldırılarına ve iÅŸkencelerine göÄŸüs geren Sadık Ahmet,

Bilin ki bu domuz sürüsü tarafından öldürüldü.

Batı Trakya Türklerinin tartışmasız en büyük lideriydi. 47 yıl süren kısacık hayatına Bütün Türk Dünyasını sığdırmıştı.

Batı Trakya’nın bu yiÄŸit ÇocuÄŸu, baskılara, iÅŸkence görmesine, hapse atılmasına raÄŸmen inancını ve Türklük sevgisini sonuna kadar yaÅŸamaya kararlı olduÄŸu için Yunanlıların öfkesine kurban edildi.

Mücadelesinde Batı Trakya semalarından göklere yükselttiÄŸi bayrağı asla yere indirmedi.

1994 yılıydı, Ä°zmir’de yaptığımız Türk Kurultayına özel arabasıyla geliyordu. Büyük Efes Otelinin önüne geldiÄŸini haber verdiler. Karşılamaya çıktım. Gözleri sevinçten ışıl ışıldı. Dünya’da yaÅŸayan Türklerin büyük bir kısmıyla tanışacak, Batı Trakya’nın dertlerini Türk Dünyasına anlatacaktı. Otele girerken Otel görevlilerine arabasını oto parka almalarını söylediÄŸimde, aracındaki benzin ancak Ä°zmir’e kadar yetmiÅŸti. Ama o mutluydu, sonuçta TÜRK vardı.

Can dostumu, biricik kardeşimi kaybetmenin 23nci yılında onu rahmetle anıyorum.

Batı Trakya’nın kahraman evladının, Türk Dünyasına yaktığı meÅŸalenin ilelebet sönmeyeceÄŸini, söndürtmeyeceÄŸimizi bir kez daha buradan haykırıyorum.

Sen rahat uyu. Kalbimizden, gönlümüzden, aklımızdan hiç çıkmadın.

Senin; Antalya ve Ä°zmir’deki sohbetlerini, senin; güller açan yüzü, senin; sevgi ve dostluk saçan gözlerini çok özledim.

23 seneden beri ben bu gün hep aÄŸlarım.

Nur içinde yat. Ruhun ÅŸad olsun.

                                                                             Atila ÅžimÅŸek